ولى چیزى که برام خیلى جالبه اینه که با همه ى این خوددرگیریهاى این روزام، هنوزم دلم نمى خواد جاى کس دیگرى مى بودم. و خوشحالم که دوباره به چارچوبهاى خودم برگشته م.:>

این روزا به مدرسه و کتابخونه رفتن و درس خوندن مى گذرن؛ و یکمى دلخوشىِ یه اپیزود سریالِ آخر شبى دیدن. مى خوام بگم شاید این همون پاییزى که منتظرش بودم نباشه ولى دلیل بر این نمى شه که بد بگذره:))

چون با اینکه از دست خودم عصبانى میشم بعضى وقتا؛ ولى هنوز بلدم خودم حال خودمو خوب نگه دارم. پس چى؟