دیروز همینجوری که تو اتوبوس نشسته بودیم و داشتیم از رصدی که خیلی خوش گذشت و شاید اگه حوصلم گرفت و عقلم رسید یه پست مفصل دربارش بذارم برمیگشتیم، به ذهنم رسید که چقدر من از آدمایی که کم حرف و کم رو هستن و دوست ندارن تو مرکز توجه باشن خوشم میاد. مثلا همین ع. ز. یا آقای الف، تو این دو روز رصد که با هم بودیم یه کلمه حرف ازشون نشنیدم به جز سلام!
یکم که فک کردم دیدم همه ی کِراش هایی که از اول زندگیم تا حالا داشتم پسرایی بودن که کم حرف و کم رو و مودب بودن! و کلا آدمای مورد علاقم همشون آدمای آروم و کم حرفین...
خلاصه که کم حرفی خیلی خوبه... آدما رو خاص و خفن میکنه! :دی
+ گفتم کراش، فلش بک مربوط به اولین کراش زندگیمم جا داره رونمایی کنم :))) [🔗]
[شنبه, ۱۷ مهر ۱۳۹۵، ۱۱:۱۳ ب.ظ]
