بعضی وقتها در اوج خوشحالیهایم به همه عوامل خوشبختیم نگاه می‌کنم و حس می‌کنم نمی‌خواهمشان. بعضی وقتها یک لحظه آرزو می‌کنم کاش بیخیال تر بودم. کاش می‌توانستم پیشرفت درسی و  و مسئولیتهایم را رها کنم و بدون هیچ دغدغه‌ای بنشینم یک گوشه و فقط کتاب بخوانم و فیلم ببینم و بشوم یک دیوانه عوضی مث مارتین دین که هیچ چیز به هیچ جایش نیست و فقط یک گوشه غصه بی‌اهمیت بودنش را می‌خورد.