هیچوقت نفهمیدم چطورى میشه که دو نفر، با تموم علاقه اى که به هم دارن، بعد یه مدت شدیید قربون صدقه ى هم رفتن، کاملاً از تکاپو میفتن و دیگه حوصله جواب همو دادن رو هم ندارن. این ویژگى شاید نفرت انگیز ترین خصلت انسانیه. و واقن نمیفهمم به چه دردى میخوره.
اینکه من الان از ترس افتادن این اتفاق واسه خودم، دو روزه که به "ن" پیام نمیدم، مسخرست جدن.
و ازون مسخره تر اینه که حس میکنم اونم دقیقن به همین خاطره که به من پى ام نمیده..!
جالبه. بخاطر اینکه از هم دور نشیم، به هم نزدیک نمیشیم. یه توافق خاموش و مسالمت آمیز-و مسخره.
[پنجشنبه, ۳ فروردين ۱۳۹۶، ۰۳:۰۲ ق.ظ]
